De
Ontmoetingskerk bestaat 100 jaar
Op 30 april dit jaar bestond de
Ontmoetingskerk honderd jaar. De eerste paal van
de kerk werd geslagen op acht oktober 1909. Met
het gegeven, dat het realiseren van een
gemeenschapshuis in een kleine woonkern daarna
een dorp wordt genoemd, werd die datum ook
vastgelegd als stichtingsdatum van Julianadorp.
Voorafgaand was door Koningin Wilhelmina al
toestemming verleend om haar pasgeboren dochter
als naamgever voor het Julianadorp te gebruiken.
De naam van de prinses werd eerst ook aan de kerk
gekoppeld toen die in 1910 in gebruik werd
genomen met de naam Julianakerk. De kerk werd
ontworpen door polderopzichter H.G.Th.Mann en
gebouwd door twee de dorper aannemers J.Smit en
Jde Graaf. De stichter van het dorp, Mr. Pieter
Loopuyt jr., heeft met een financi�le bijdrage
mede de bouw mogelijk gemaakt. Dat hij voor
Julianadorp een belangrijk persoon was blijkt nog
steeds uit het prachtige glas in lood raam dat in
de achtermuur van de kerk is aangebracht. Hij
heeft dat kunstwerk aangeboden aan het
kerkbestuur. De tekst die daarop is aangebracht
relateert ook aan de stichting van Julianadorp.
Begin negentienhonderd waren
de bewoners van Julianadorp en de omliggende
polder Het Koegras voornamelijk protestants
gezind. Toen rond 1930 bloembollentelers zich in
Het Koegras vestigden kreeg ook het Katholieke
geloof meer basis in dit gebied. Uit oude
dagboeken kan worden opgemaakt dat de
oorspronkelijke Koegrassers daar niet zo gelukkig
mee waren en veel tijd nodig hebben gehad de
geloofskeuze van de nieuwe bewoners een plek te
geven. Met name meester de J.Vries , hoofd van de
lagere school in Julianadorp, zette zich in de
jaren dertig van de vorig eeuw zeer af tegen de
Rooms Katholieken. De Willibrordkerk de kerk van
RK-kerk werd dan ook pas in 1968 geopend, nadat
RK-dorpers toch liever in, voor hun inmiddels
ook, eigen dorp een gemeenschapsruimte hadden.
Daarvoor moesten zij steeds aansluiten bij de
RK-kerken in de rondomliggende plaatsen, zoals
Breezand en Den Helder.
De reputatie van de
gebruiker van de kerk, het Nederlands Hervormde
Kerkgenootschap werd halverwege de vorige eeuw
door leden van de, ook in Julianadorp wonende,
Gereformeerde gelovigen als pittig ervaren.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd een verzoek
gedaan om de kerk te mogen gebruik voor een
bijeenkomst van de gereformeerden. Het
kerkbestuur stond dat niet toe. De dienst van de
“concurrent” werd toen maar gehouden in
de buitenlucht op het plein dichtbij de ingang
van de kerk, met een boerenkar als kansel voor de
predikant.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft de kerk ook
nog dienst gedaan als ��n van de vier nood-
scholen in plaats van de toen door de bezetter
gevorderde bestaande lagere school.
Dat er niet altijd
zorgvuldig met de inventaris van de kerk is
omgegaan is op te maken uit het feit, dat het
oorspronkelijke kerkorgel, een pijporgeltje,
volkomen is vernield. Feike Asma, een landelijk
zeer bekende orgelspeler, heeft daarop ooit nog
een orgelconcert gegeven. Het toenmalige
kerkbestuur zag de waarde van het historische
orgeltje niet in. Zij kwam met een meer
pragmatische oplossing . Het onderhoud werd
onbetaalbaar geacht en derhalve moest het maar
plaats maken voor een gemakkelijk in te zetten
elektronisch orgel. Voor het aanbrengen van
luidsprekers werd het binnenwerk van het orgeltje
gesloopt. De zinken pijpen slingerden lang ergens
rond in de kerk. Een enkele dorpsbewoner vond het
wel aardige herinneringsvoorwerpen en heeft nog
een paar in bezit, maar het orgeltje is daarmee
wel volledig gesloopt en nooit meer in oude eer
te herstellen.
In 1995 kwam het kerkbestuur
voor de keuze te staan; of nieuwbouw of de kerk,
die te klein was geworden, uit te breiden. Er
werd voor het laatste gekozen. Met een passend
ontwerp werd de kerk van twee zijvleugels
voorzien en tevens werden een drietal ruimtes
geschikt voor kleine bijeenkomsten aangebouwd.
Vanuit de dorper bevolking is nog wel
geprotesteerd tegen de uitbreiding van de kerk,
maar zij hebben de aanpassing van de kerk niet
kunnen tegenhouden. In ��n van de ruimtes is
tevens een Wereldwinkel ingericht. Inmiddels zijn
de Nederlandse Hervormde gemeente en de
Gereformeerde gemeente tot fusie overgegaan en
bestaan nu onder de naam Protestantse Gemeente
Julianadorp.
Voor het kerkbestuur was het enige jaren een
geluk, dat Napoleon de kerktorens ooit had
aangewezen als belangrijke strategische objecten.
Hetgeen inhield, dat het onderhoud van de toren
te koste kwam van het gemeentebestuur. Toen bij
een keuring het torentje als onveilig werd
bestempeld, het zou achterover op het schip van
de kerk kunnen vallen, werd vervolgens op kosten
van de gemeente de toren geheel gerestaureerd. En
het moet gezegd zoals het kerkje en de toren er
nu stralend bij staan kan het nog jaren
letterlijk met de tijd meegaan en als prominente
blikvanger, bron van inspiratie en herinneringen
dienen. |
De
tijd staat niet stil, ook niet voor de
Ontmoetngskerk |
|
