De voetbalcompetities lopen weer op het eind en de kampioenen van de periode 2008-2009 dienen zich aan. De jeugdteams F1 en E6 van JVC behaalden de afgelopen weken het kampioenschap in hun competitie en lieten zich daarbij goed horen en zien. Het team F1 kreeg een eretocht aangeboden en reden al toeterend en juichend op een wagen door Julianadorp en het team E6 werd met toeters en spandoeken vereerd door hun supporters. Ook JVC6 mocht plaatsnemen op een versierde wagen en reed juichend door Julianadorp. Deze week moet JVC1 nog een beslissingswedstrijd spelen om het kampioenschap.

Jarenlang is er over gepraat, de verkeersveiligheid van de Langevliet- Nieuweweg, de weg tussen Julianadorp en Den Helder. Omwonenden gesteund door Belang Vereniging Juliandorp voerden aktie en klampten de politieke kopstukken aan om mede voor hun kinderen de weg veiliger te maken. Het moest afgelopen zijn met de weg te gebruiken als racebaan en het roekeloos rijgedrag van piraten van de weg. De snelheid tot zestig kilometer per uur beperken was te ingrijpend, er moesten dan te veel drempels worden aangebracht hetgeen voor het intensief gebruikmakend openbaar vervoer niet de oplossing was. Tachtig kilometer per uur werd als te snel gedacht. Dus daar tussen in, zeventig kilometer per uur, dat zou het moeten worden. Om die snelheid opgelegd te krijgen aan de weggebruiker zijn deze week, de eerste week van de maand mei, twee voorzieningen aangebracht die bij te hoge snelheid het nummerbord van de auto van de weggebruiker fotografisch vastleggen, in de volksmond flitspalen genoemd. De techniek daarbij is zover gevorderd, dat via een ge�nstalleerd adsl-modem de foto terstond wordt doorgestuurd naar de verwerkende instantie die direkt de boetes naar de overtreders stuurt. Met de plaatsing van de flitspalen is een heel regiment bedrijven en instellingen in de weer. Opdrachtgever is justitie, met in het verlengde het politieapparaat, HIG plaats de palen de naam BEVOM werd genoemd en CNC Computer science geeft opdracht voor het aanleggen van een computernetwerk. Met het laatste, het aansluiten van het adsl-modem voor het net waren Niel Dijkstra van de KPN en Nammy Nammersma van de BAM nog druk bezig en werknemers van HIG legden de laatste hand aan de bekabeling van de voelers die in de weg zijn gevreesd. Verwacht wordt dat over een paar weken de installaties met de flitspalen worden geactiveerd. De eerste ervaringen van weggebruikers zijn nog niet veelbelovend. De bijna kop-staart botsingen treden nu al op doordat plotseling geremd wordt bij het zien van de flitspalen. Zijn de palen gepasseerd dan wordt weer flink gas gegeven.

Wout Schut heeft bij zijn huis in de Tuinbouwstraat wellicht de oudste staande lantaarn in Julianadorp geplaatst . Hij verkreeg de gietijzeren paal als een stuk uit roest, maar maakte er een prachtige, als nieuwe, donkergroene lantaarn van. Dat de paal oud is, blijkt uit de tekst die op de voet van de paal is aangebracht. De gieterij was "De Prins van Oranje" uit 's Hage (Den Haag) en het jaar dat het werd gegoten is 1884.

De antieke lantaarnpaal van Wout Schut zoals hij er nu bij staat in de Tuinbouwstraat

Alle jaren komen ze een keer langs in het grootste bloembollengebied van de wereld, Amerikanen die middels een reisorganisatie de kans wordt geboden om in een paar weken tijd een groot deel van West-Europa te bezoeken. Deze keer kwam in april een groep Amerikanen uit de buurt van Washington en Boston een bezoek brengen bij het bloembollenteelbedrijf van de Jan en Mary Romar aan de Middenvliet. De bezoekers kregen uitgebreid uitleg over de teelt van de bloembollen. Jan Romar zat daarbij letterlijk op de knie�n in het bloembollenveld, waar hij de gehele plant van bol tot bloem toonde. De gasten waren zeer onder de indruk van het het zware werk dat jaar in jaar uit door de telers moet worden uitgevoerd. E�n van de bezoekers merkte daarbij letterlijk op; "It's hard work, it's nothing for me". (Het is zwaar werk, niks voor mij). Om in de toch wel winderige open lucht verstaanbaar te zijn waren Jan Romar en zijn gasten voorzien van microfoon en koptelefoons. Het ontvangen van groepen buitenlandse bezoekers is niet ieder jaar bij dezelfde teler. Een aantal bloembollenbedrijven heeft zich bereid verklaard open te staan voor deze groepen toeristen waarbij zij per toerbeurt de gasten ontvangen. Wat opviel bij deze groep Amerikanen was, dat zij een "flatchild" bij zich had. Het is een kartonnen poppetje dat bij een bezoek aan een bezienswaardigheid, in dit geval de uitgestrekte bloeiende narcisvelden, met een paar gasten op de foto wordt gezet. De foto's met het poppetje worden bij thuiskomst voorgelegd aan schoolkinderen, die daarmee een praktische ondersteuning krijgen bij de aardrijkskunde lessen. In Nederland kennen we ook een dergelijk systeem. Daarbij speelt Flip de Beer een zelfde rol als "flatchild", niet meegenomen door ouderen, maar door schoolkinderen, die middels foto's met Flip de Beer hun belevenissen buiten school aan medeleerlingen vertellen.

In het vorige Dorper Nieuws plaatsten wij een foto van een schilderijtje, met de tekst "de meest geliefde vrouw van Julianadorp" en vroegen ons af wie die vrouw dan wel zou zijn. We hebben inmiddels antwoord gekregen op die vraag. Het schilderijtje is gemaakt door Ed de Wit, hij is negen jaar oud en komt regelmatig op bezoek bij de familie van Egmond aan de Langevliet. Voor deze jonge kunstenaar is mevrouw van Egmond de meest geliefde vrouw van Julianadorp. Ed is met schilderen in aanraking gekomen door zijn moeder en mevrouw van Egmond, die als liefhebberij graag de penseel en/of verfkwast hanteren. Mevrouw van Egmond schildert niet alleen mooie landschappen en portretten, maar heeft zich ook uitgeleefd op een melkbus van de vroegere melkfabriek "de Vooruitgang" in de tuin en de zonneschermen aan de woning met het aanbrengen van de kleuren van de dorper vlag. Binnenkort is ook schilderwerk van haar te bewonderen in de Ontmoetingskerk. Daar zal, in het kader van 100 jaar Julianadorp, een expositie worden gehouden bestaande uit meerdere schilderwerken van amateurschilders uit Julianadorp en Het Koegras.

Het zal menig dorper goed doen om te vernemen dat het aloude cafe Prins Hendrik op 6 juni a.s. weer als horecabedrijf zal worden geopend. De invulling zal anders zijn dan voorheen, want de feestzaal behoort niet meer bij het horeca deel, dat krijgt een bestemming in de gezondheidssfeer. Het oude Prins Hendrik is daarmee qua oppervlakte meer dan gehalveerd. De nieuwe uitbaters gaan het bedrijf exploiteren als eet- en drinkgelegenheid. Het horeca deel wordt geheel opnieuw ingericht en is inmiddels voorzien van een nieuwe sanitairgroep. Met de komende pleinfeesten zal het heropende Prins Hendrik weer een welkome aanvulling zijn op de gezelligheid aan het Loopuytpark.

Helmut Ziegner was in de vorige eeuw een erkend kunstschilder in Het Koegras. Vanuit Duitsland was hij samen met zijn vrouw Brumhilde Krefting neergestreken in een woning op recreatiepark De Zandloper. Helmut Ziegner stond bekend als een bescheiden man. Hij was een graag geziene gast in het strandpaviljoen Schip op 't Strand. Dat hij het daar zelf ook erg naar de zin had is op te maken uit de meerdere werken die hij heeft gewijd aan het vastleggen van het paviljoen. E�n van die werken is nog steeds te bewonderen in het restaurantgedeelte van Schip op 't Strand. Het is een aquarel die hij in 1973 heeft vervaardigd. Dat hij tot meer in staat was bleek tijdens de opening van een expositie die geheel was gewijd aan zijn kunstwerken. Dat zijn stijl van werken niet gemakkelijk was te Helmut Ziegner en echtgenote Brumhilde Krefting omschrijven blijkt uit een kranteartikel, van september 1974, waarin een journalist het als volgt omschreef; " Het werk van Ziegner kent, afgezien van de verschillende technieken, een afwisseling , die moeilijk in definities te vangen is." Volgens de inleidster van die expositie, Met Oud, zette het werk van Ziegner aan tot het met andere ogen bekijken van de direkte woonomgeving. Niet met arendsogen van een stadsontwikkelaar, noch die van de schoonheidscommissie of ruimtelijke ordening, maar met de ogen van iemand die op zoek is naar harmonie en de weergave of aanduiding daarvan. " bron: Helderse Courant september 1974 foto: D.A.van Loon

Het was in de afgelopen weken wel mooi en zonnig weer, maar een koele bries hield badgasten nog tegen om in badkleding op het strand te vertoeven, dat kon wel op de meer beschutte de campings in de direkte nabijheid van Julianadorp. Op het strand zagen wij een enkeling die het opwaaiende zand trotseerde. Daarentegen hadden de strandpaviljoens een flinke toeloop van gasten die volop genoten van de aanstekelige rust en ruimte langs de Noordzeekust van Koegras. Menigmaal kon worden genoten van prachtige luchten boven de wijdse Noordzee.

De nieuwbouw van het winkelcentrum De Riepel tegenover het Loopuytpark bereikte deze maand het hoogste punt. Op afstand zagen we het ritueel van het aan een stalen spant omhoog brengen van de Nederlandse driekleur en een vlag van de aannemer Mous. De plaatselijke pers was deze keer kennelijk niet uitgenodigd want er werden in eigen beheer foto's gemaakt van deze gedenkwaardige gebeurtenis. Aan nieuwsgierig geworden projektleider dhr. M Houbolt, mochten wij nog even uitleggen dat onze foto's bestemd zijn voor d� website van Julianadorp. De bouw gaat inmiddels gestaag door en de infrastructuur krijgt ook gestalte met de aanleg van twee betonnen toegangsbruggen een een loopbrug die een dezer dagen op zijn plaats werd getakeld.

foto's brug: Dieuwie Kuit-Romar

Dat boeken niet altijd geheel betrouwbaar zijn, wat betreft historische feiten, hebben we zelf bij het schrijven over de familie Loopuyt ondervonden. Het betrof deze keer een beschrijving van de erfgenamen van de eerste particuliere eigenaar van de polder Het Koegras mr. Pieter Loopuyt sr. Wij hadden daarvoor het jubileumboek van het 100 jarig bestaan van het waterschap Het Koegras in 1974 geraadpleegd, dat is geschreven door mr. Belonje. In de pagina over Het Koegras op deze website hadden we daaruit overgenomen, dat er zes erfgenamen van Pieter Loopuyt waren, hetgeen niet blijkt te kloppen. Van een nazaat van de familie Loopuyt kregen we de vraag, hoe het mogelijk was dat er maar zes erfgenamen worden genoemd, terwijl zijn oma toch ook wel degelijk erfgenaam was en niet in het door ons geschreven lijstje voorkwam. Bij navraag werden we getipt om het Archief van Koegras van Dirck Abbestee er op na te slaan. Daarin staat te lezen dat er inderdaad geen zes maar acht erfgenamen waren. Het echtpaar Pieter Loopuyt en Cornelia Mathilda van der Palm kreeg elf kinderen. Toen Pieter sr. in 1872 overleed leefden daarvan nog acht. In het Archief van Koegras staan die kinderen als erfgenamen met naam en toenaam vermeld. Ook de erfenis, de percelen grondgebied, met de geldende waarden, die hun werden toegescheiden. Opvallend daarbij is, dat de waarde van de polder Het Koegras, in bezit van Pieter Loopuyt, in 25 jaar was vermeerderd van bijna 800.000 gulden naar meer dan 2 miljoen gulden. In de alinea, van het boek van Belonje, waar twee erfgenamen zijn vergeten is ook de datum van overlijden van Pieter Loopuyt sr. niet goed weergegeven. De aangegeven sterfdatum van 31 januari 1874 is onjuist, dat moet zijn 5 juni 1872. (voor bezitters van het jubileumboek van 100 jaar waterschap Het Koegras, het betreft een alinea op blz. 71 ) Het schijnt toch heel moeilijk te zijn om historische boeken zonder fouten uit te geven, want jammer genoeg hebben we in het prachtig vorm gegeven jubileumboek "100 jaar Julianadorp jong & dynamisch" toch ook meerdere storende geschiedkundige fouten ontdekt. Er zal nog een bijlage moeten volgen, waarmee die onvolkomenheden worden rechtgezet.

Met de paasdagen ging het nog niet zo snel, maar daarna, met name de anderhalve week voor koninginnedag, raakten de tulpen- en narcissenvelden massaal in bloei. Met man en macht werden terstond de bloeiende velden doorlopen om zieke bloemen, dwalingen en dieven te verwijderen. Het ziekzoeken, met name het viruszoeken is zeer specialistisch werk, waarbij bepaalde strepen op het groen en de bloemen van de bloeiende bloembollen kenmerkend zijn voor een virus . Een andere ziekte is kookziekte die bij narcissen kan optreden. De narcisbollen worden, voordat ze worden geplant, met een bepaalde temperatuur gekookt. Is de temperatuur niet goed geweest, dan ontstaat in de bol, wat de vakman noemt, kookziekte. Die ziekte is na het uitgroeien van de bloembol nog wel door ongeoefende ogen te herkennen. Het blad van de getroffen plant ziet er dan bobbelig uit.(zie foto). Wat ook door de leek nog wel kan worden gezien zijn de dwalingen. Dat zijn duidelijk bollen met bloemen die afwijken van de rest van het bloembollenveld waarin ze groeien. In een veld met veredelde bloemsoort of kruising kan het voorkomen dat een aantal weer zijn teruggevallen in de oude vorm. Tijdens het controleren worden ook die planten verwijderd. De bloembollenteler moet ook nog alert zijn op zogenaamde dieven, dat zijn bloeiende bloembollen waarbij g��n nieuwe bollen worden gevormd, de dieven worden gezien als een soort onkruid. Het zal met het bovenstaande duidelijk zijn, dat het doorlopen van de bloembollenvelden opperste concentratie vergt van de ziekzoekers. Het over het hoofd zien van zieke planten kan grote gevolgen hebben. De meeste bloembollen worden ge�xporteerd en de ontvangende landen eisen daarbij een strenge controle op ziek en zeer van het produkt. Het kan voorkomen dat vanwege vermeende ziekte hele partijen bloembollen worden afgekeurd en dat levert een fikse strop op voor de betreffende bloembollenteler.

Als het een week mooi zacht en groeizaam weer is, dan treedt bij de lichte zanderige teelgrond al gauw droogte op. De sproei-installaties, bestaande uit een lange slang en een draaiende waterspuitkop op en slee gemonteerd, worden dan al snel op het land gezet. Middels een langzaam draaiende grote haspel wordt de slang met de slee met spuitkop geleidelijk in de lengterichting over de bloembollenvelden verplaatst, waardoor het hele veld gelijkmatig wordt besproeid. Bij een bepaalde sproeirichting, als het watergordijn haaks op de zon staat ontstaat vaak lichtbreking waarbij deels een regenboog zichtbaar wordt. Verrassend was het beeld dat werd gevormd door een verwaaiend gordijn van sproeiwater waarbij midden in het land over een lengte van vijftig meter een kleine complete regenboog zchtbaar werd.

Passerende toeristen zijn altijd vol belangstelling als zij de bloembollenvelden in bloei zien staan. En als de controleurs, de ziekzoekers, aan het eind van een bloembollenbed zijn aangekomen zijn ze meestal ook wel even bereid om vragen van de passanten over de teelt van bloembollen te beantwoorden. Zo legde Simon Abbink, onder toeziend oog van Piet Schop, aan Deense toeristen uit waarom hij een tulp die afweek van de rest uit het bloembollenveld had verwijderd. Door de regelmatige aanloop van toeristen en hun belangstelling voor de bloeiende velden bij de Schoolweg merkte Simon Abbink al op; "Wat is het hier gezellig, hier wil ik wel vaker ziekzoeken op het veld". Hij doelde daarbij op het, normaal gesproken, redelijk eentonige werk van ziekzoeken, op velden in het wijdse land, waar men naast een meelopende collega alleen maar bloeiende bloembollen ziet. Om misverstanden te voorkomen, het is niet zo, dat de telers veel mensen op het land willen hebben. Als een stuk land grenst aan de weg, dan is kontakt al wel gauw gelegd. Maar vrijelijk over het land bewegen ziet de teler liever niet. Dat heeft ook weer te maken met overbrengen van ziektes bij bloembollenvelden. Met name hyacinten zijn daar zeer gevoelig voor. Het komt voor dat wild, bijvoorbeeld een haas, een ziekte in een hyacintenveld verspreidt. Het spoor van de haas is naderhand precies aan te geven. Controleurs van hyacintenvelden dragen daarom ook vaak hoge laarzen die zij steeds grondig reinigen. De Floratuin Julianadorp is een tuin waar men graag toeristen onvangt. Daar kan men in de bloeitijd vrijelijk genieten van de vele verschillende soorten bloeiende bloembollen. Opgezet voor handelaren die gemakkelijk diverse nieuwe soorten bloembollen kunnen beoordelen is de tuin ook voor toeristen een aantrekkelijke pleisterplaats. Wij kwamen deze keer in contact met Wayan Heru Sudarmawan, die afkomstig is van Bali. Hij liet zich door zijn metgezellen ook even vastleggen tussen de bloeiende tulpen.

De dorper vlag blijkt na de introduktie van afgelopen zomer een echte bestseller te zijn geworden. Voorzichtigheidshalve worden ze in aantallen van vijfhonderd stuks besteld, maar geregeld komt het voor dat de vlag in korte tijd weer is uitverkocht. Dat is deze week ook zo. Op vrijdag vijftien mei wordt weer een nieuwe bestelling verwacht en zal de verkoop weer plaatsvinden. Wij werden verrast door een foto die ons werd toegezonden door Frank Blokdijk uit Haarlem, die ons daarmee toonde dat de dorper vlag ook in Haarlem wappert bij zijn oma Tinie Minnes. Die volgens Frank nog steeds haar durpie maar niet kan vergeten en dat met het uitsteken van de dorper vlag nog eens wil onderstrepen. Engelien de Graaf, in de Parkstraat, heeft een eigen variatie op de jubileumvlag bedacht. Zij meent dat ook de polder Het Koegras onlosmakelijk is verbonden met Julianadorp en heeft dat met haar vlag tot uitdrukking willen brengen. Wij legden ook nog even een vlaggemast met de dorper vlag vast en tulpen op de voorgrond. Kan het nog dorpser ? In de afgelopen maand zagen we steeds meer vlaggemasten met de dorper driekleur in top verschijnen bij woonhuizen in meerdere straten. Hofleverancier is een ondernemer uit Harkema(Friesland), die inmiddels al menig vlaggemast heeft afgeleverd in Julianadorp.

Tuintjesvereniging Ooghduyne viert dit jaar haar 25 jarig bestaan. Een van de aktiviteiten die daarvoor was opgezet was de jaarlijkse geranium en plantjesmarkt die met de klanken van de melody en percussiegroep van Kunstzin een vrolijke noot kende. De belangstelling voor de geraniums en plantjes was aanzienlijk, waardoor de meeste geraniums al in het begin van de middag waren verkocht. Deze verkoopdag verliep onder zonnige omstandigheden die het vertoeven op de tuin weer zeer aangenaam maakte. Dick Duynkerken, voor het vierde jaar gebruiker van een tuintje op het complex liet het feest even voor wat het was en verzorgde, onder een wapperende dorper vlag, nog snel even zijn tuintje. Later sloot hij weer aan bij de leden van de jubilerende gezellige tuintjes vereniging Ooghduyne.

De pluktuinen van Marian Minnes aan de Langevliet en Arno Kroon (Floratuin) die dit jaar voor het eerst hun poorten openden is een groot succes gebleken. De klanten waren zeer enthousiast over de mogelijkheid die hun werd geboden om zelf en bos tulpen naar wens te mogen plukken. Het aardige van de tuinen was dat in het tijdsbestek van een paar weken steeds de hoofdkleur van de pluktuinen veranderde, was het de ene keer rood/geel dan kon het een week later zomaar paars, geel en wit zijn. Opvallend bij het plukken van de bloemen was het verschil in keuze door Nederlanders en de Duitse toerist. Nederlanders kozen bij voorkeur bloemen terwijl ze nog in de knop zitten, terwijl de Duitse gasten de al bloeiende tulpen kozen. Een eerste ervaring rijker wordt al uitgekeken naar het volgende seizoen, want de pluktuinen zijn nu weer gesloten, de bloei is voorbij en dat houdt in dat er niets meer valt te plukken.

Pluktuin op Floratuin Julianadorp

In februari is het projekt Introductie Hooiberghutten Noord Holland van start gegaan. Op de mini-camping, de Duinzoomhoeve, van Jan en Mary Romar zijn aansluitend de eerste twee hooiberghutten van Noord Holland gerealiseerd. Het zijn zeer comfortabele vakantiehuisjes die zijn gebouwd te midden van bloembollenvelden in de polder Het Koegras op 400 meter afstand vanaf het Noordzeestrand . De vorm van de huisjes doet denken aan de hooibergen zoals die vroeger werden aangetroffen bij veehouders. De inrichting is sober maar zeer praktisch met tafel en keukenblok, een eigen toilet en comfortabele bedden. Ze zijn geschikt voor een gezin of een groepje van 4 � 5 personen. De camping van Jan en Mary heeft in de zomermaanden niet te klagen over het aantal gasten, die voornamelijk met eigen caravan een plekje bezetten. Het maximaal aantal plaatsen is gesteld op twintig en daar wordt vanwege gemeentelijke verordening streng de hand aan gehouden. Als gasten zelf geen zin hebben het ontbijt te bereiden dan komt Mary graag langs met haar mand voorzien van een echt lekker boerenontbijt inclusief zelfgemaakt jam gemaakt van vruchten uit de nabije omgevingen. Meer info op de website van de Duinzoomhoeve

"Maar we hebben nog de foto's". Zo zou je met enig weemoed kunnen opmerken nu de rijkelijke bloei van krokussen, hyacinten, narcissen en tulpen weer nagenoeg voorbij is. De krokussen, hyacinten en narcissen verwelken en alle tulpen zijn al bijna gekopt. Middels foto's van de eerder nog in bloei staande narcissen en tulpen nemen we afscheid van de prachtig gekleurde bloeiende bloembollen- velden van dit seizoen. Al verwachten we al gauw weer bloeiende irissen, fresia's en lelies op het land, maar het areaal van die gewassen is toch lang niet groot als van de narcis- en tulpenvelden.