...Julianadorp WO II Bijlage 1

Bijlage-1 met extra info

Eind maart 2006 , werden we verrast met het aanbod van een foto van de bevrijding op 8 mei 1945. De foto is gemaakt tijdens de intocht van de Canadezen in Julianadorp. Het geeft een goed beeld van de ontvangst van de bevrijders. Veel, vooral jonge, bewoners hadden een plekje gevonden op de binnenrijdende gepantserde gevechtsvoertuigen en langs de route werd uitbundig met de goed bewaarde Nederlandse vlaggen gezwaaid. De gulle lach op de gezichten van de dorpers gaf de grote blijheid weer die alom heerste bij de afloop van de oorlog.
Het is al weer bijna een jaar geleden dat wij een verhaal over het leven in Julianadorp en Koegras tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben toegevoegd aan deze website. Het verhaal is geschreven omdat het vorig jaar, 2005, zestig jaar was geleden dat de oorlog afliep. We kregen veel positieve reakties van dorpsgenoten, oud-bewoners van Koegras en Julianadorp en andere belangstellenden. Ook ontvingen we opmerkingen en schrijven ter aanvulling en verbeteringen van het verhaal. Op deze pagina volgen nog een schrijven van Jac, Weidema en het bijzondere bezit van Ed Siecker..

De intocht van de Canadezen die Julianadorp op 8 mei 1945 kwamen bevrijden
foto beschikbar gesteld door familie Siecker
In reaktie op de verhalen, op deze website, over het leven in Julianadorp en Koegras tijdens de Tweede Wereldoorlog, ontvingen wij een e-mail van Jac Weidema, oud-Julianadorper en nu woonachtig in Groet. Hij is de zoon van kapper Weidema die tijdens de Tweede Wereldoorlog een kapperszaak had aan het Loopuytpark -(Op de hoek Schoolweg, later de kaaswinkel van Reier Groet). De reaktie van Jac Weidema is bedoeld als aanvulling op - en enkele correcties van het verhaal dat wij vorig jaar schreven.
Hieronder volgt zijn verhaal, dat wij enigszins hebben aangepast zonder de strekking van het verhaal aan te tasten
De opmerkingen en belevenissen van Jac Weidema
De verhalen op de website wekken de indruk dat het wel meeviel in Julianadorp, maar daar ben ik het niet mee eens, er heerste voortdurend grote spanning, er was argwaan en angst voor verraad.
- Het begin van de oorlog was voor mij als lagere schooljongen een bijzondere belevenis. Vanuit de dakkapel van de kapsalon kon ik de luchtaanval op vliegveld de Kooy goed volgen en heb ik dat ervaren als een zeer spectaculair vuurwerk met lichtsporen in de lucht, zoals ik het later nooit meer heb gezien.
- Van 1943 tot de bevrijding in 1945 was er een groot tekort aan voeding en kleding. Het dorp was "sper"gebied, men kon zonder persoonsbewijs er niet in of uit. Kleding werd gemaakt van velours gordijnen en vlaggen werden verknipt om overgooiers van te maken. Vooral de kinderen moesten netjes naar school. Tijdens de bevrijding vlagde mijn vader met een strook oranje papier.
- De winkel van de kapsalon, de entree, was een wachthuisje voor de Duitsers, ze hadden daar een goed overzicht over de Schoolweg richting de Blauwe Keet en over een deel van het Loopuytpark. Als er vliegtuigen overkwamen doken ze van angst in de sloot.
-Het huis Langevliet 54, het huis van dr. Swaters, werd gevorderd voor het inrichten van een noodschool. Ik heb daar in de oorlog de Lagere School gevolgd bij Juf.Swantjes, die onderbroeken droogde op een rek rond de houtkachel en de leerlingen sloeg met een grote liniaal. Als mij dat overkwam, dook ik via de erker naar buiten en smeerde hem naar het dorp, onder de brug en ging vissen.
-Langs de Schoolweg lagen verbindingskabels, die bij de Blauwe Keet door dorpers werden doorgeknipt hetgeen bijna fataal is geweest voor een aantal dorpers. Die sabotage werd daarom met man en macht door anderen tegengehouden, men vond het veel te riskant en een te ondoordachte daad.
- Uit het Engelse vliegtuig, een Lancaster, dat neergestort was in het land aan de Nieuweweg heb ik chocolade en een soort biscuit uitgehaald. Ook gele tankjes waar waarschijnlijk zuurstof in had gezeten nam ik mee naar huis, alles op de autoped.

De kapsallon van Weidema met de dakkapel van waaruit Jac de luchtaanval op de Kooi volgde
- In 1945 zijn voedseldroppingen geweest. Ik kan me herinneren dat daar blikken bij waren met afmetingen van 40x30x30 cm gevuld met scheepskoeken van 10x10x2 cm dik en blikken met melkpoeder, waarvan ik er één, nog geheel gevuld, in 2004 aan een oorlogsmuseum in Waarland heb geschonken.
- De rookgordijnen na de oorlog die het dorp oranje kleurden kwamen van mijn hand samen met Klaas Hoornsman en Meidert Wijngaard. Het gehele dorp was oranje vooral in de Parkstraat en de Schoolweg en in de Landbouwstaat waren jaren later de sporen nog te zien op de daken van de huizen.
- Met het wapentuig (munitie) wat in de tankgracht heeft gelegen doe je weinig meer mee. Lichtkogels werden jaren later nog afgeschoten bij nieuwjaarsvieringen, dus was niet alles ingeleverd
- De zakken met pistolen en geweer-onderdelen kwamen niet uit de tankgracht maar uit een bunker naast de tankgracht uit een luchtkoker. Ik heb ze daar zelf uitgehaald en verstopt in een konijnenhok bij ons thuis. Mijn vader heeft later de politie geroepen en de spullen in beslag laten nemen, nadat ik eerst nog een drempel van schuur had opgeblazen. Een huls die op scherp stond liet ik ontploffen door met hamer en spijker op het slaghoedje te slaan.
Met dank aan Jac. Weidema waarvan we deze aanvulling/correctie mochten ontvangen
In de Tweede Wereldoorlog is bij de Nieuweweg, in het land van Rampen, een Engels vliegtuig neergestort. Volgens Jac Weidema was dat een Lancaster. Nadat het vliegtuig was neergestort en de bemanning door Duitse soldaten was gevangen genomen was het wrak een gewillig speel- en sloopobject van de jeugd. Ook ontdekten zij in het vliegtuig, achterin de staart, nog achtergebleven chocola en biscuit. Alles wat maar enigszins te vervoeren was op de autoped werd mee naar huis genomen. De ramen werden uitgezaagd en op de ambachtschool verwerkt tot siervoorwerpen. Het vliegtuig heeft lange tijd in het land gelegen en is uiteindelijk door een schroothandelaar ontmanteld en opgeruimd. Ed Siecker (nu 71 jaar oud ) was één van die jongeren die bezit namen van het vliegtuig. Hij heeft destijds een zuurstoftankje mee naar huis genomen en heeft dat nog steeds in zijn bezit. "Weggooien doe ik niet", was zijn commentaar, toen wij naar de uiteindelijke bestemming van het tankje vroegen, "maar misschien heeft een museum belang bij het tankje". Kleinkinderen van Ed hebben de tastbare herinnering aan de oorlog nog wel eens op school gebruikt bij een spreekbeurt over de Tweede Wereldoorlog. Met de verhalen van opa over zijn belevenissen tijdens de oorlog lukte dat natuurlijk best.
Wij zijn nog naarstig op zoek naar een foto van het neergestorte vliegtuig. Mocht iemand die in zijn bezit hebben, dan houden wij ons van harte aanbevolen. e-mail: julianadorp@hotmail.com

Ed Siecker en het zuurstoftankje, dat hij in
de Tweede Wereldoorlog uit de neergestorte
Lancaster heeft meegenomen naar huis
.
Een Engelse Lancaster, tijdens de Tweede Wereldoorlog,waarvan
één is neergestort bij de Nieuweweg in het land van Rampen
 
terug naar index pagina
 
Deze pagina is gemaakt voor de website
Julianadorp parel van de Kop
http://www.julianadorp-parelvandekop.nl
d.d. juli 2006
copyright: Julianadorppromotie '95